Dag 12. Seaworld

Na een fijne lange nacht zijn zowel Mike als ik om 07.30 uur wakker. Heerlijk geslapen, we kijken buiten en de zon schijnt, het wordt vast weer een mooie dag! Vandaag gaan we naar Seaworld. We willen wat later gaan zodat we vanavond ook wat langer kunnen blijven om de avondshow te zien.

Dus besluiten Mike Sem en ik eerst naar de aller grootste Wal-Mart te gaan. We zoeken nog het e.e.a. voor Sem aan pyjama's en een speciale borstel voor de honden en zo nog een aantal dingetjes. Deze Wallies ligt ook in de route van Seaworld dus spreken we af dat men ons belt als ze vertrekken van thuis.

We slagen goed en tevreden rollen we naar buiten. Precies op dat moment krijgen we een telefoontje dat de rest op weg gaat.  Mooi, dan rijden wij ook op ons gemakje naar Seaworld. Onderweg komen we nog een vreemde snuiter tegen;

Echt de complete auto zit onder de poppetjes/beeldjes en teksten geplakt. Hysterisch!

Even later rijden we het parkeerterrein van Seaworld op en op de baan naast ons rijden Pa en Ma. Hoe toevallig! We parkeren dus in dezelfde rij en kunnen samen naar binnen. Daar wachten we nog even op zus en fam.

Wanneer we compleet zijn lopen we maar meteen naar de nieuwe achtbaan Manta. Veel over gehoord, nu gaan we het zelf meemaken. Hij ziet er in elk geval super gaaf uit. Sem is alleen wel boos en teleurgesteld dat hij er niet mag. Je moet 1,38 cm zijn en dat haalt hij net niet. Ik denk dat hij 1,33 ongeveer is. Tja, niets aan de te doen.

Als ik er even later zelf in zit en op mijn buik hangend naar boven gesleept word..(OMG wat is het hooooog!) ben ik blij dat Sem er niet in mag want dit had mijn moeder hart niet aangekund! Als we hard naar beneden gaan en voor mijn gevoel een looping binnenstebuiten doen (?) is deze achtbaan toegevoegd aan het lijstje “ super gave attractie”.

Hierna gaan we naar de eerste show van vandaag; Pets Ahoy. Altijd leuk vinden wij, vooral omdat wij het zo knap vinden dat deze (huis-) dieren allemaal trucjes kunnen en wij onze twee honden zo goed als niks hebben kunnen leren ;-)

Na de show gaan we meteen door naar de Shark Encounter. De mannen vinden dit zo mooi! Ik gruwel flink van een aantal beesten, gatsie, die wil je dan weer niet zien als je gaat snorkelen he?

Daarna meteen de show Blue Horizons, met de dolfijnen en de acrobaten. Mooie show, hadden we nog nooit gezien. Had van mij wel meer aan dolfijnen in mogen zitten en iets minder aan acrobaten. Natuurlijk was wat zij deden spectaculair, maar ik hou toch meer van de dieren-dingen. Maar we zijn blij dat we ook deze show hebben mogen zien.

Hierna komen we bij Kraken aan, de wachtrij is maar 10 minuutjes, “ooooh dan doen we die even snel” En voordat ik het weet zit ik erin en takelen we langzaam naar boven. “Ohja, deze was heeeel hoog ook” denk ik dan weer. Maar toch ook wel heel leuk. Alhoewel ik met het jaar meer last krijg van mijn hoogtevrees lijkt het wel. (Toch de ouderdom?)

Daarna naar de Seamore en Clide show. Ik vind de humor altijd erg grappig vooral als er niemand lacht om de flauwe woordspeling, en ze dan ook zeggen dat men de show echt veel te serieus neemt. Ik vind het leuk! Ook de “mime-speler” is alleen al de moeite waard. Deze soort van pipo zet mensen voor schut terwijl deze het stadion binnenlopen om een plek te zoeken om te gaan zitten voor de show.

Na deze show hebben we nog tijd genoeg, we willen om 20.30 de Shamu Rocks show zien, maar het is pas 17.45 uur. We splitsen weer even op, Mike Sem en ik gaan naar de pinguïns (heel schattig) naar de dolfijnen-view (prachtige beesten blijven het toch) de Manatees (aaah wat een dotjes en wat leuk dat er eentje een drolletje draait tegen het glas voor onze neuzen ) we aaien nog wat roggen om vervolgens via het speciale kinder gedeelte bij het grote Shamu stadion uit te komen.

We eten nog wat, tis niet echt lekker of veel maar ach we doen het ermee. We nemen her en der nog een fotootje.

 

Dan mogen we eindelijk dat stadion in. Mike Sem Cor en Levi gaan in de “splash-zone” zitten. Toe we hier in 2004 waren hebben zij ook in dat gedeelte gezeten maar hebben toen geen druppeltje water opgevangen van de orka’s. Vanavond zal gelukkig wel eindigen in een “ik ben nat-tot-aan-mijn-onderbroek” lach van de kinderen.

De show is prachtig, deze orka’s blijven zooo mooi en vooral heel groot. Des te triester is het dat er dus afgelopen februari een trainster om het leven is gekomen door toedoen van een van de orka’s. Tja het blijven natuurlijk wel dieren, hele grote en zware dieren die als ze even denken dat jij een leuk speeltje bent je zo het water in kunnen sleuren en je te lang onder water houden. Vandaar dat de show sinds dit ongeval aangepast is en dat er geen trainers meer mee in het water gaan bij de orka’s. Wel jammer want dat was altijd wel een prachtig gezicht, juist om te zien hoe groot het verschil is tussen deze enorme beesten en de mens..

Fotos zijn niet gelukt van deze show, maar geloof me; hij was schitterend!

Na de show is het inmiddels 21.15 uur en willen we echt naar huis, Sem krijgt het ook koud nu met zijn natte kleding. Dus blijven we maar niet meer voor het vuurwerk maar rijden we lekker naar huis. Thuis even snel in de douche al het zeewater en zweet afgespoeld en toen lekker naar bed!

Alweer een prachtige dag!